Enflasyon - paranın değer kaybetmesi - günlük yaşamın bir parçası haline geldi ve sonuçları, analitik becerilerini kaybetmemiş ülkenin her vatandaşı tarafından hissediliyor. Ancak bu ekonomik fenomen, para cüzdanlarının gerçek ağırlığını azaltsa da, sürünen enflasyonda olduğu gibi her zaman olumsuz değildir.
Enflasyon çeşitleri
Enflasyon gibi bir ekonomik faktör, ortalama yıllık fiyat artış oranı ile karakterize edilir. Bu nedenle, %10'dan az olması durumunda, enflasyon ılımlı veya sürünen olarak kabul edilir. Bu büyüme hızında, fiyatlardaki hafif bir artış, alıcıları yarın biraz daha pahalı hale gelecek bir ürüne yatırım yapmaya teşvik ediyor. Tüketici talebi, üretimin gelişimini teşvik eder ve buna yapılan yatırımı genişletir. Hiperenflasyon, yılda %10 ila %50 arasında başlayan bir enflasyondur. Bu, ülke ekonomisinin çöküşün eşiğinde olduğuna dair endişe verici bir sinyaldir. Dörtnala denilen enflasyon ile fiyatların büyüme oranı %50'yi aşıyor ve maksimum değerleri astronomik değerlere ulaşabiliyor. Bu durum, genellikle ülkede bir kriz meydana geldiğinde veya savaşlar başladığında meydana gelen, ekonominin tamamen çöküşünü karakterize eder.
Sürünen enflasyonlu ekonomik süreçler
Ilımlı enflasyon, çoğu gelişmiş ülke için tipik olan, paranın sürekli değer kaybetmesi ve satın alma gücündeki azalmadır. Nüfusun para yatırması için bir teşvik olduğu için, bu tür devletlerin ekonomi politikasının amacı, onu sıfıra indirmek değil, %3-5 arasında tutmaktır.
Aynı zamanda, enflasyonist süreçler hem açık hem de yapay olarak bastırılabilir. İlk durumda, fiyatlar üzerinde hükümet kontrolü yoktur, enflasyon, talebin arz üzerindeki doğal fazlalığından kaynaklanmaktadır. İkincisinde, devlet fiyatları kontrol etmeyi taahhüt ettiğinde, enflasyonun gerçek oranı resmi olarak açıklanandan çok daha yüksek olabilir ve artık her zaman ılımlı olarak kabul edilemez.
Aynı zamanda, açık enflasyon piyasanın yasalarıyla çelişmez ve mekanizmalarını yok etmez, üretimi genişletmek ve tüketici talebini karşılamak için yatırım yatırımlarını çeker. Enflasyonist beklentiler tarafından yönlendirilen nüfus, paranın hangi kısmının mal alımına harcanması gerektiğini ve hangi kısmının mevduat ve tasarruf şeklinde kalması gerektiğini bağımsız olarak belirler. Tüketiciler, harcamaları artırarak, belirli bir ürüne yönelik gerçek bir ihtiyaçla desteklenmeyen, bazı durumlarda fiyatların yükselmesi ve enflasyon sarkacının sallanması için kalıcı bir teşvik haline gelebilen bir talep patlaması yaratabilir. Bunun olmasını önlemek için devletin artan talebi karşılayacak ve enflasyonun büyümesini durduracak yeterli üretim kapasitesine ve işgücü rezervlerine sahip olması gerekir.
