Her tür ekonomik ilişki gibi, borç verme de bir özne ve bir nesnenin varlığını varsayar. Bir kredinin amacı, kendisi için ve karşılığında kredi verilen bir şey olarak anlaşılır.
Kredinin özü, kredinin nesneleri ve konuları
Kredi, geçici fon transferi ile ilişkili belirli bir ilişki türüdür. Bir ürünü nakit olarak değil, taksitle ödeme ile satın alırken ortaya çıkar.
Kredi ilişkilerinde her zaman iki grup vardır - kredinin öznesi olan borç alan ve borç veren.
Konular özel ve tüzel kişiler, yerleşikler ve yerleşik olmayanlar (yabancı şirketler ve tüzel kişiler) olabilir.
Borç verenler, kredi sözleşmesinde önceden kararlaştırılan hüküm ve koşullara göre belirli bir süre için kredi veren bir kredi ilişkisinin tarafıdır. Bunlar sadece bankaları değil, ticaret şirketlerini de kapsayabilir; rehinci; çalışanlarına kredi sağlayan işletmeler; noter onaylı kredi veren kişiler.
Borç alan, kredi ilişkisinin diğer tarafıdır, kredi almak için borç verene yönelen doğrudan kredinin alıcısıdır. Bunlar, borç verenden borç verene değişen temel gereksinimleri karşılayan yetişkin bireyleri içerir.
Borç verenlere ve borç alanlara ek olarak, aracılar (örneğin, kredi alınmasında yardım sağlayan aracı kurumlar) ve garantörler (kredinin zamanında geri ödenmesinin garantörü olarak hareket eden garantörler) kredi kuruluşlarının sayısına dahil edilebilir.
Ödünç nesne türleri
Ödünç nesne üç anlamda yorumlanabilir. Dar anlamda, kredi verilen bir şeydir. Geniş anlamda kredi ihtiyacına neden olan sadece şeyin kendisi değil, aynı zamanda süreçtir. Dolayısıyla, bu anlamda, şirketin ödeme cirosundaki (çalışma sermayesi ihtiyacı) geçici bir boşluk, mevcut tüm ödemeleri yapmak için yeterli fona sahip olmadığında borç verme amacı olarak hareket edebilir. Sebepler çok farklı olabilir - bu, işin mevsimselliği ve ekonomideki krizdir.
Mali terminolojide, kredi ilişkilerinin nesnesi kredi sermayesidir.
Kredi sermayesi, faiz şeklinde sabit bir ücret karşılığında getirileri temelinde geçici kullanım için sağlanan bir fon setidir.
Kredinin amacı sadece para değil, aynı zamanda belirli mallar da olabilir. Örneğin, bir perakende satış noktasında kredi başvurusunda bulunurken, borçlu elinde para almaz, ancak seçilen ürünü hemen alır. Bu aynı zamanda araba kredileri veya ipotekler için de geçerlidir. Bu tür kredilere hedefli kredi denir.
Ödünç vermenin amacı para ise, ödünç alan kişiye kasada verilebilir veya plastik bir karta yatırılabilir. Bu tür krediler rotatif olabilir, yani. kredinin anapara borcunun ödenmesinden sonra, bu miktar tekrar borçlunun kullanımına açılır. Kredi kartları bu tür bir krediye örnektir.
Gerçek ve tüzel kişilere kredi verilebilir. Şirketlere kredi verme ile ilgili olarak, kredi nesneleri değişebilir. Bu nedenle, sektörde bankalar hammadde, yarı mamul, bitmiş ürün alımı için kredi verebilir. Ticaret şirketleri için kredinin amacı çoğunlukla dolaşımda olan mallardır. Krediler aynı zamanda sermaye yatırımlarını finanse etmek için de kullanılabilir - üretim tesislerinin inşası için; yeniden yapılanma, teknik yeniden ekipman, üretim tesislerinin genişletilmesi vb.
İki temel ödünç nesne türü vardır - belirli bir nesne için verilen özel ve bir dizi ilgili nesne için verilen toplu. Özel bir nesnenin bir örneği, bir dairenin satın alınmasıdır, toplam, bir iş planının uygulanması için bir kredi tahsisidir, kredi fonlarıyla ekipman satın alınabilir, mülk kiralanabilir ve malların reklamı yapılabilir.
