Bir sahibinden diğerine fon transferi ile ilgili çeşitli finansal işlemler yapılırken çekler kullanılır. Bu tür operasyonlarda genellikle iki muhabir yer alır. Bunlardan biri keşideci (çekin veren), ikincisi ise çek hamili yani onu alan kişidir.
Çek, onu düzenleyen kişiden (çekmece) üçüncü bir tarafa (ödeme bankası) bir emri içeren bir güvenliktir. Bu belgeye göre banka, belirtilen tutarda çek hamiline ödeme yapmak zorundadır. Senet - aslında, aynı zamanda bir fatura olan, ancak özel bir ödeme yapana - bir bankacıya yönelik olan ve özel bir forma çizilen çekin atası. Çek oluşturma fikri bankacılara ve para değiştiricilere geldi, çünkü dar bir müşteri çevresiyle çalışmak zorunda kaldılar. Böylece bir bankacının hizmetlerinden yararlanan tüccarlar, karşılıklı borçları nakit olarak ödememek konusunda kendi aralarında anlaştılar. Bunun yerine, bankacıya ellerinde belirli bir miktar ihraç etmek için veya hesaplarından bir karşı tarafın hesabına borç ödeme emri alacaklardı. Zamanla şehirler arasındaki iletişim hızlandı ve bununla birlikte mümkün oldu. devredilebilir çekler kullanın. Hizmet bankacısına değil, şu anda yardım edebilecek kişiye ödeme emri verildi. Aynı zamanda, fonları ve hizmet veren bankacıyı yazmanın gerekli olduğu hesabı belirtmek gerekiyordu.17. yüzyılın sonunda kimlik belgelerinin ortaya çıkmasıyla, kişiler tarafından mevduat işlemleri yapmak mümkün hale geldi. ticaret sınıfına ait değildir. Çekler, mevduat sahibi ile bankanın birincinin borçlarını ödemek için bir anlaşma imzaladıkları, sunulan çeklere göre mevduatından tutarları yazdığı mevduattan yapılan ödemeler için kullanıldı. Bu formda çekler günümüzde başarıyla kullanılmaktadır. Banka ve kredi kartı şeklindeki elektronik ve plastik para, çek karnesinden başka bir şey değildir. Çekler kendi lehlerine yazılır ve kullanımları modern bilgisayar ve elektronik ekipmanların kullanımı ile ilişkilidir.
