Uluslararası ticaretin gelişiminin ve onunla birlikte dünya pazarının oluşumunun zirvesi 19.-20. yüzyıllardı. Bunun nedeni, yeni ülkelerin uluslararası ticarete aktif katılımıydı. Bu dönem aynı zamanda hakim pozisyonları hızla ele geçiren ve satışları kontrol eden büyük tekellerin hızlı büyümesiyle de karakterize edilir.
Uluslararası ticaretin geliştirilmesi için teşvikler
"Uluslararası ticaret" ifadesi İtalyan ekonomist Antonio Margaretti sayesinde ortaya çıktı, bu terimi ilk olarak "İtalya'nın Kuzeyindeki Halk Kitlelerinin Gücü" adlı tezinde kullandı. Bu süreci, antik çağda başlayan bir süreçte önemli hacimlerin ve istikrarlı meta-para ilişkilerinin elde edilmesi olarak nitelendirdi.
19. yüzyılda, dış ticaretin genişlemesinin rolü artar, bu, süper kâr elde etmelerine izin veren tekellerin egemenliğinden kaynaklanmaktadır. XIX yüzyılın başından beri. 1914 yılına kadar dünya ticaret hacmi neredeyse yüz kat arttı. Tabii ki, bunun itici gücü sanayileşmiş ülkelerdeki teknik ilerlemeydi - İngiltere, Hollanda. Makine üretimi, Asya, Afrika ve Latin Amerika'daki ekonomik olarak daha az gelişmiş ülkelerden büyük ölçekli ve düzenli hammadde ithalatının yanı sıra tüketim mallarının ihracatını mümkün kılmaktadır.
Serbest uluslararası ticaret dönemi
Dünyada ticaretin gelişmesini engelleyen ana faktör, mal ve hizmetlerin dolaşımı üzerindeki çeşitli kısıtlamalar olduğundan, 19. yüzyılın başında bunların ortadan kaldırılması, serbest ticaretin oluşumu için güçlü bir itici güç oldu. Klasik iktisat okulunun İngiliz temsilcileri, korumacılık politikasının kaldırıldığını ilan ettiler ve 1840'ların başında sadece ithal buğday üzerinde tarifeler vardı. Ve 1846'da Büyük Britanya, tüm tarım ürünleri için bir izin çıkardı.
Ancak beklentiler gerçekleşmedi ve hiçbir ülke İngiltere'ye gerekli sevkıyatları ithal edemediği için buğday fiyatları düşmedi. Buna rağmen, 1850'ler ve 1860'lar, serbest ticaret ve buna bağlı ekonomik refah dönemi olarak kabul edilir. Bir sonraki adım, 1850-1880 yıllarında asgari ticaret engellerinin kabul edilmesiydi.
1870'de okyanus taşımacılığının gelişmesiyle birlikte Büyük Britanya artan rekabetle karşı karşıya kaldı. Bu on yılın sonlarına doğru, uzun süren bir ekonomik krizin ardından Avrupa, korumacılık politikasına geri dönmeye başladı. Aynı zamanda, siyasi istikrarsızlığa neden olan ve ülkeleri ne pahasına olursa olsun silah satın alma gelirlerini artırmaya zorlayan bir milliyetçilik dalgası vardı. Ve Amerika Birleşik Devletleri ve Almanya gibi ülkelerde milliyetçilik, o zamanlar endüstriyel üretimde lider olan Büyük Britanya ile rekabeti kısıtlamadan onların gelişimini sorguladı. Böylece popüler genç endüstrileri koruma fikri doğdu.
