Sermayenin belirli bir devletin sınırları dışına çıkması pek çok faydayı beraberinde getirdi ama aynı zamanda pek çok sorunu da beraberinde getirdi. Küreselleşme sınır ötesi iflası beraberinde getirdi. Ancak, nedir?
İflasa, yabancı unsurların dahil olduğu süreçte - alacaklılar, borçlular vb. - sınır ötesi iflas denir ve borç için geri kazanılan mülk başka bir eyalette bulunur. Ve aynı zamanda durumlar oldukça zor ortaya çıkıyor, çünkü bu sorunu çözerken farklı ülkelerin yasal düzenlemelerini uygulamak gerekiyor.
İflasın kendisi oldukça karmaşık bir süreçtir ve tüm ülkelerdeki yasalar borçlunun ödeme gücünü geri kazandıran önlemler sağlama eğilimindedir. Ancak bu her zaman mümkün değildir ve borçlu iflas ilan edilir ve borçları mülkünün satışı ile ödenir.
Borçlular ise mülkiyeti kurtarmak için mevzuattaki boşlukları kullanmaya çalışıyorlar: iflas sürecinin başladığı ülkenin yargı yetkisini yabancı topraklara genişletemeyeceğini biliyorlar ve birkaç eyalette önceden mülk edinmeye çalışıyorlar..
Ve sınır ötesi iflasın tanınması söz konusuysa, böyle bir dava uluslararası özel hukuk normlarının yardımıyla çözülür. Onlara başvurma gerekçeleri şunlardır:
- alacaklı, başka bir devletin vatandaşı veya başka bir ülkede kayıtlı bir teşebbüs, yani. yabancı bir varlık;
- borçlunun mülkü veya bir kısmının yabancı bir devletin topraklarında bulunması;
- borçluya karşı iflas davaları bir ülkede değil, aynı anda birkaç ülkede başlatılmıştır;
- borçlunun iflasına esas teşkil eden bir mahkeme kararı vardır ve bu kararın başka bir ülkede tanınmasına ve tenfizine ihtiyaç vardır.
Ancak uygulamada, bu tür durumları düzenlemek için iki ana yöntem kullanılır:
- evrensellik ilkesi, tek bir devlette iflas işlemleri başladığında;
- Bölgesellik ilkesi, böyle bir davaya ilişkin işlemler aynı anda birkaç ülkede başlatıldığında.
İlk durumda, her şey diğer ülkelerin bir ülkede alınan bir yargı kararını tanımayı ve uygulamayı taahhüt etmesi gerçeğine dayanmaktadır. Bu ilke karmaşıktır, çünkü her devlet kendi yargı yetkisini terk etmeyi kabul etmez, ancak iflas davası aynı anda birkaç ülkede yürütüldüğünden daha etkilidir.
Ancak sınır ötesi iflas süreçlerini düzenlemek için tasarlanan kurallar, belirli ülkelerin mevzuatlarında ve uluslararası yasal düzenlemelerde bulunur. İkinci durumda, bunlar aşağıdaki gibi sözleşmelerdir:
- İstanbul Sözleşmesi 1990;
- UNISRAL Model Yasası 1997;
- UNISRAL İflas Rehberi 2005;
- AB yönetmeliği 1346/2000.
Belirli bir ülkenin mevzuatına bir örnek olarak, Rusya Federasyonu'nda kabul edilen İşletmelerin İflas (İflas) Kanunları ve Bireylerin İflas Kanunu'ndan bahsedilebilir. Bu arada, tahkim usulü mevzuatında karşılık gelen normlar vardır.
