Popüler bilgeliği ifade etmek için şunu söyleyebiliriz: “Borçları ödemeyi sevmiyorsunuz, koleksiyoncularla iletişim kurmaya hazır olun”. Borçlularla uğraşmaktan bıkan bankalar, tahsilat şirketlerinin yardımına başvuruyor.
Bireylere kredi vermek, bankacılıkta en karlı kalemlerden biridir. Kar peşinde koşan birçok vicdansız banka, bazen borçlu için, neredeyse borcunu ödeme fırsatının olmadığı koşullar yaratır. Şanssız bir borçlu bir seçim ile karşı karşıyadır: hayatının geri kalanında bankaya ödeme yapmak veya sözleşmeyi tek taraflı olarak feshetmek veya daha doğrusu ödemeyi bırakmak ve bir şans ummak.
Birkaç gecikmeden sonra, banka, kredi sözleşmesinde belirtilmişse, yardım için üçüncü şahıslara başvurma hakkına sahiptir ve bu, kural olarak her zaman reçete edilir.
üçüncü şahıslar kimlerdir
Bu durumda üçüncü kişiler tahsilat şirketleri/acenteleridir. Rusya Federasyonu mevzuatı, bankalar ve tahsilat kurumları arasında iki tür işbirliği sağlar - bir acentelik sözleşmesi ve alacakların devri (devir).
Acentelik sözleşmesine göre, tahsilat acentesi belirli bir ücret karşılığında borcun borçludan iadesini talep etme sorumluluğunu üstlenir. Devir sözleşmesi, aslında bankadan borcun geri alınması anlamına gelir. Kural olarak, bankalar açık artırma yoluyla portföylerinde kredi borcu satarlar. Satış için, mahkemede talebin kârsız olduğu, umutsuz veya önemsiz borçlar oluşur.
Rusya Federasyonu mevzuatında, tahsilat faaliyetlerini açıkça düzenleyen kanun maddesi bulunmamaktadır. Temel olarak, faaliyetlerinde Bankalar ve Bankacılık Faaliyetleri Kanunu ve Medeni Kanun tarafından yönlendirilirler. Tahsilat şirketleri yasal alanda oldukça belirsiz bir statüye sahiptir - faaliyetleri lisanslı veya akredite değildir, hizmetleri standartlaştırılmamıştır. Tahsilat acenteleri, genel hukuki ehliyete sahip ticari kuruluşlar olup, faaliyetlerinin meşruiyetini büyük ölçüde etkileyen bankacılık faaliyetlerinde bulunmalarına izin verilmemektedir.
Yasal araç setleri, sivillerin ve kuruluşların yeteneklerinden farklı değildir - kolluk kuvvetleri, mahkemeler, ancak esas olarak müzakereler.
Koleksiyonerlerin yetkileri
Kural olarak, tahsilat şirketlerinin faaliyetleri borçlu ile müzakerelere indirgenir. Aynı zamanda, toplayıcılar iddia sunma yöntemlerinde son derece sınırlıdır - Çağrı merkezi operatöründen gelen herhangi bir tehdit şüphesi, Rusya Federasyonu Ceza Kanunu'nun 163. Maddesinde belirtildiği gibi gasp olarak nitelendirilebilir.
Koleksiyonerlerin tek çalışma aracı mahkemede bir iddia beyanıdır. Ancak, edinilen borçların kural olarak küçük olması ve genel yargı mahkemelerinde davayı kazanma şansının küçük olması nedeniyle mahkemeye gitmek pratikte kullanılmamaktadır. Tahsilat şirketleri, acentelik sözleşmesi kapsamında bir borcu geri almak için sadece banka adına ve vekaletname ile mahkemeye gidebilirler.
Bu nedenle tahsildarların borçlulu faaliyetleri telefon görüşmeleri ve SMS mesajları ile sınırlıdır.
