Rus işletmelerinden ve kuruluşlarından ticaret ve tatil ücretleri gibi ücretlerin alınması uygulaması, bu tür mevzuatın yazarlarına hiçbir şey öğretmedi. Ve 2021'in Rus vergi mevzuatındaki bir yeniliği de "insani" olarak adlandırılan bir vergiydi.
Rusya'da insani yardım vergisinin toplanması, Rusya Federasyonu Vergi Kanunu'nun 25.1.1 yeni bölümünde yer almaktadır ve tüm reklam dağıtımcıları için geçerlidir. Bunlara (13.03.2006 tarih ve 3. Madde 38-FZ'nin 7. maddesi uyarınca) "herhangi bir şekilde, herhangi bir biçimde ve herhangi bir araç kullanarak" reklam dağıtan kişiler dahildir. 01.01.2021 tarihinden itibaren bu hizmet sektöründeki her mükellef, reklam gelirlerinin %5'ini üçer aylık dönemler itibarıyla hesaplamak ve en geç raporlama çeyreğini takip eden ayın 25'ine kadar bütçeye ödemekle yükümlüdür.
Bu tür bir ödemeyi kim ve nasıl buldu?
979423-7 numaralı faturanın yazarı LDPR milletvekili Sergei Ivanov'dur. Bunu Devlet Dumasında tartışırken, adın koleksiyonun hedef yönelimini yansıttığını vurguladı - zor yaşam koşullarında ağır hasta insanlara yardım etmek için: devlet bir kişiye ihtiyaç duyduğu pahalı tedaviyi sağlayamadığında.
Reklam distribütörlerinden ödeme tahsilatını başlatanlara aşağıdakiler rehberlik etti:
- Rusya Federasyonu İletişim Ajansları Birliği uzmanlarına göre, dağıtım yoluyla toplam reklam hacmi yılda 480 milyar ruble'den fazla. Rus bütçesinde yıllık 24 milyar kesinti gereksiz değil.
- Fikrin yazarlarının dikkati, gelirleri genellikle vergiden uzak olan sosyal ağlardaki popüler sitelerin ve grupların en iyi YouTube blogcularının reklamcılık faaliyetleri tarafından çekildi.
- %5 oranı keyfi olarak alınmaz, aşağıdakilerden hareket edilir. Yayın süresinin bu payı (aynı zamanda basılı alan ve dış mekan yapıları vb.), mevcut düzenlemelere göre sosyal reklamcılık için ayrılmalıdır. Sanat tarafından öngörüldüğü şekilde "toplumsal"ın üretimi ve dağıtımı. 38-FZ sayılı Kanun'un 10'u, devlet ve belediye ihtiyaçlarını karşılamak için ihale alanında sözleşmeli bir sistem kapsamında iş ve hizmet alımı yoluyla gerçekleştirilmelidir. Ancak bu tür reklam malzemeleri "televizyonda, radyoda, yazılı basında ve internette son derece nadirdir" (projeye ilişkin açıklayıcı nottan alıntı). Bu nedenle, reklam dağıtımcılarının yasalara uymasını farklı bir şekilde - hizmetlerinden elde edilen gelirlere %5 zorunlu vergi uygulayarak - sağlamaya karar verildi.
LDPR girişiminin hükümet tarafından desteklenmediğini belirtmek gerekir. İki neden var:
- Açıkça söylemek gerekirse, bu ödeme tahsilat vergi kavramına tekabül etmez. Rusya Federasyonu Vergi Kanunu'nun 8. maddesinin 2. fıkrasında, vergi, iki durumda tüzel kişilerden ve bireylerden alınan zorunlu bir ücret olarak tanımlanmaktadır: tanıtıldığı bölgede belirli türde girişimcilik faaliyetleri yürütürken; ticari kuruluşlara belirli haklar veya izinler (lisanslar) verildiğinde.
- Ödemenin hedeflenen yönü, bütçe harcamalarının genel (toplu) kapsamı ilkesiyle tutarsızdır. Kamu fonlarının harcanması, Bütçe Kanunu tarafından aksi belirtilmedikçe, belirli bir gelir türüne veya bütçe açığının finansman kaynağına bağlı değildir.
"En alt satırda" ne çıkıyor?
Açıkçası, bir insani yardım toplamanın yürütülmesi, basılı ve elektronik yayınların, ödemeli TV kanallarının maliyetinde ve İnternet'teki reklam bütçelerinde bir artış anlamına gelir. Ödemeyi yapanın yalnızca bir reklam platformu mu (örneğin Yandex. Direct) yoksa müşterinin çıkarları için buraya reklam yerleştiren bir reklam ajansı mı olduğu henüz belli değil mi? Büyük ihtimalle sonunda sözleşme toplamının + yüzde 5 olacağı ve zincirde olan herkesin devlete bir ücret ödeyeceği ortaya çıkacak.
Vergi makamları mutlaka reklamcıların ve reklamcıların gelirlerinden paranın tahsil edilmesini sağlayacaktır. Bunlar da, reklamcılara sağlanan hizmetlerin maliyetine bu yüzdeyi dahil edecektir. Bu nedenle, insani yardım koleksiyonu en zengin reklamcıları değil, küçük medya kuruluşlarını, gazetecileri anlık mesajlaşma programlarına, podcast'lerin ve YouTube videolarının yazarlarını, sosyal ağlardaki grup sahiplerini hayatta kalmanın eşiğine getiriyor. Kar marjları düşük ve trafiğe büyük ölçüde bağımlı olan reklamverenler piyasadan ayrılmak zorunda kalıyor.
Ödemenin abartılı adına gelince, şu sorular ortaya çıkıyor:
- Mevcut normlara göre, toplanan tüm para ortak bir "bütçe potasına" düşerse, fonlar 979423-7 sayılı yasa tasarısını başlatanlar tarafından ilan edilen iyi amaçlar için nasıl harcanacak?
- “İnsani yardım ücretinin”, hamilere ve hayır kurumlarına ek olarak, ciddi ve nadir hastalıkları olan insanlara yardım etmek için Rus tıbbına bir finansman kaynağı olmasını sağlamak için ne yapılması gerekiyor?
Bir şey daha. Yakın gelecekte sosyal reklamcılıkta herhangi bir değişiklik görmemiz olası değil. İhtiyacı olanların üretim ve yerleştirme için paraları yoktu. Bu, limiti kullanmak için hala bir fırsat olmadığı anlamına gelir. Yeniliklerden şaşkına dönen reklamcılar, bölgelerindeki kamu ihalelerine katılmak için yine de acele etmeyecekler.
