Mutfakta veya kazan dairesinde gaz yeni değil. Sıcaklık sağlar, yemeklerin pişmesini sağlar ve makinelerin çalışır durumda kalmasını sağlar. Birçoğumuz doğal gaz kokusuna da aşinayız. Daha doğrusu, koku için aldığımız şey.
Aslında metan renksiz ve kokusuz bir maddedir. Ve bir kişinin sağlık durumu bozulmaya başlayana kadar bunu hissedememesi, bu maddeyi çok tehlikeli hale getirir. Bu arada, ana gaz boru hattından geçen gazın da kokusu yoktur. Gaza düşük konsantrasyonda güçlü bir koku eklenir. Ancak, bir kişinin alıcılarını o kadar rahatsız eder ki, odadaki gaz miktarı hava hacminin% 1'ine eşit olduğunda, kişi bir veya başka bir koku vericinin doğasında bulunan kokuyu zaten hissedecektir. Bu çok önemlidir çünkü küçük bir kıvılcım odadaki gazı tutuşturmak için yeterlidir, bu da ani bir termal enerji salınımına neden olur ve bir patlamayı tetikler. Koku maddeleri genellikle özel kimyasal bileşiklerdir. Sülfür ve sülfür içerirler. Sonuç olarak, en güçlü ve en rahatsız edici koku, bu tür birkaç koku maddesinin karışımında hissedilecektir. Bu nedenle, mutfaktaki tanıdık doğal gazın belli belirsiz çürüyen soğan kokusuna benzeyen bir kokusu vardır. Rusya'da etil merkaptan en çok koku verici olarak kullanılır. Doğal gazın koku verici maddelerle doyma derecesi, kimyasal, organoleptik ve fizikokimyasal yöntemlere dayalı özel ekipmanlarla kontrol edilir. Benzer tesisler, kokuyu metan içine enjekte eden gaz dağıtım istasyonlarında bulunur. Aynı prosedür, örneğin arabanızın içten yanmalı motorlarında kullanılan şişelenmiş gaz için de geçerlidir. Yazlıktaki silindirlerdeki gaz da koku alma sürecinden geçer.
