Bir ülkenin gelişmişlik düzeyi, yalnızca yüksek ekonomik göstergelerle değil, aynı zamanda halkının gerçek refahıyla da belirlenir. Bu gösterge, ulusal ekonominin verimliliğinden, devletin kullandığı ekonomiyi düzenleme yollarından ve yetkililerin vatandaşlara karşı sosyal sorumluluğundan etkilenir.
Devletin öncelikli görevi olarak halkın yaşam standardını yükseltmek
Rusya'da halkın refahını iyileştirme görevi Sovyet liderleri tarafından belirlendi. Geçen yüzyılın 60'larının başında, SSCB'nin lideri N. S. Kruşçev, Sovyet vatandaşlarının modern neslinin komünizm altında yaşayacağını güvenle ilan etti. Aynı zamanda, toplumun bol miktarda maddi zenginliğin olacağı bir gelişme aşamasına ulaşacağı varsayılmıştır. Yıllar geçti ama parti liderinin cesur açıklaması gerçekleşmedi.
Rus ulusal ekonomisinin kapitalist bir yola geçişinin başlamasından sonra, ekonomistler, nüfusun refahının artmasını serbest piyasa ekonomisi yöntemlerinin getirilmesiyle ilişkilendirdiler. Bununla birlikte, ekonomik reformların ilk aşamasında, nüfusun geniş katmanlarının yaşam standardı sürekli olarak düştü. İşsizlik arttı, gıda ve temel ihtiyaç fiyatları yükseldi. Artan sosyal eşitsizlik ve insanların tabakalaşması.
Serbest piyasa ilişkilerinin tek başına halk kitlelerine fayda sağlayacak bir konumda olmadığı ortaya çıktı. Nüfusun yüksek düzeyde refahını sağlamak için, ekonominin ve sosyal güvenliğin devlet tarafından düzenlenmesi alanında bir dizi önlem alınması gerekiyordu. Rusya ekonomistleri ve devlet adamları, sosyal sorunların en etkili şekilde çözüldüğü en gelişmiş ülkelerin deneyimine döndüler.
Nüfusun refahını iyileştirmenin yolları
Nüfusun refahındaki artışı etkileyen faktörlerden birinin, gelişmiş piyasa altyapısı ve ekonomik faaliyetin tüm konuları için zorunlu olan şeffaf “oyunun kuralları” olduğu ortaya çıktı. İş dünyasının temsilcileri ve mal ve hizmet tüketicileri, devletin ekonomi politikasında hangi ilkelere göre hareket ettiğini anladıklarında, devlet, serbest girişim ve halk arasında işbirliği için koşullar yaratılır.
İnsanların yaşam standardının yüksek olduğu düşünülen ülkeler, ekonomik varlıkların ekonomik faaliyetlerine kapsamlı müdahale uygulamasını kullanır. Devlet, tüketim malları ve hizmetleri için pazarda sağlıklı rekabeti sürdürerek, fiyat seviyesini etkiler ve bu da özellikle sosyal açıdan en az korunan düşük gelirli kesimler olmak üzere nüfusun maliyetlerini düşürmeye yardımcı olur. Girişimciler, tüketicilerin çıkarlarını dikkate alma ihtiyacı ile karşı karşıyadır.
Nüfusun refahını iyileştirmenin bir başka yolu, devlet tarafından çok çeşitli sosyal programların geliştirilmesi ve sosyal yükümlülüklerin katı bir şekilde uygulanmasıdır. Buna sağlık, eğitim, kültür ve bilime yapılan harcamaların artması da dahildir. Nüfusun yaşam standardı, yalnızca gelirindeki bir artış değil, aynı zamanda tüm sosyal altyapının yüksek derecede gelişmesidir.
Devlet, tüm arzusuyla, yalnızca bütçe ve sosyal yardım pahasına tüm halkın refahını sağlayamaz. Daha etkili bir yol, geniş bir vatandaş yelpazesi arasında girişimci inisiyatifin özgür gelişimi için koşullar yaratmaktır. Son yıllarda devlet, geleceğini kendi ellerine almaya ve küçük işletmeye girmeye karar verenlere yardımcı olacak programlar uyguluyor. Böyle bir yaklaşımın nüfusun istihdam sorunlarının çözülmesine izin vereceği, işlerin yaratılmasına, gelir ve refahta genel bir artışa yol açacağı varsayılmaktadır.
