Dünyanın her yerindeki merkez bankaları ve hükümetler para basıyor. Bazıları bu konuda iyi, diğerleri çok iyi değil ve bazı ülkeler bunu o kadar iyi yapmayı öğrendiler ki enflasyonu kendi ülkelerinden diğerlerine aktarmaya başladılar.
Ulusal hükümetler basılı parayla neler yapabilir?
Birincisi, onları ulusal ekonomilerine sokabilirler. Bu durumda, ekonomideki nakit artışı ile ilk başta ekonomi büyür. Ancak kısa süre sonra enflasyon gelir. Küçük bir enflasyon oranı ekonomi için faydalıdır, ancak bu yazıda para biriminin değer kaybetme sürecinin faydalarını dikkate almıyoruz.
İkincisi, hükümet ekonomiden para çekebilir, ancak bu durumda aynı miktarda mal kaldığı ve daha az para olduğu için küçülmeye başlar.
Ve son olarak üçüncüsü, para basıp kamu borcu şeklinde yurt dışına gönderebilirsiniz, bu durumda devlet yurt dışından ürün alma imkanına sahip olur ama aynı zamanda kendi ülkesinde enflasyonu hızlandırmaz.
Sadece ABD ve İsviçre gibi en gelişmiş ülkeler böyle bir zevki karşılayabilir. Çünkü bu numarayı yapabilmek için diğer ülkelerin paranızı almaya hazır olması gerekiyor. Çok az insan ruble veya tugrik kabul etmeye hazır. Ancak, her yerde dolar veya euro kabul edilecektir.
Enflasyonun dolardan rubleye transferi nasıl oluyor ya da ABD'den ülkemize enflasyonu nasıl ithal ediyoruz?
Rusya diğer ülkelerle dolar karşılığında ticaret yapıyor ve biz net ihracatçıyız. Böylece, 2018'de ticaret fazlası neredeyse 200 milyar dolar veya 13 trilyon ruble olarak gerçekleşti. Yani yurt dışına satın aldığımızdan daha fazla mal ve hizmet satıyoruz. Rusya'nın 2019 bütçesinin 19 trilyon ruble olduğunu unutmayın. Bununla birlikte, Rusya bu büyük para kütlesini ülke ekonomisine pompalayamaz ve istemez, çünkü onu içeriye pompalamaya başlarsak, kaçınılmaz olarak üretilen ürünlerin maliyetini artıracak olan dolar satıp ruble satın almamız gerekecek. Rusya (yol boyunca, nüfusun refah düzeyinin artması) ancak bu, ekonomiyi rekabetsiz hale getirecektir.
Bu "ekstra" parayla ne yapmalı?
Gelişmekte olan ülkelerin hükümetleri bu fonları gelişmiş ülkelerin borçlarını satın almak için kullanıyor. Böylece gelişmiş ülkeler, gelişmekte olan ülkelerden borç para alarak mal ve hizmet satın alırlar. Gelişmekte olan ülkelerden gelişmiş ülkelere zenginlik pompalama süreci olduğu ortaya çıktı. Aslında ülkeler para birimlerinin kurunu düşürerek dolar, euro ve frangı satın alma gücünü koruyorlar.
Rusya, Türkiye, Brezilya ve diğer gelişmekte olan ülkeler gibi ülkelerin mallarını ABD, İsviçre ve İngiltere'ye satma hakkı için savaştığı ve onlara borç senetlerini verdiği bir yarış var. Bir tür denge ortaya çıkıyor: Onlara gerçek mal ve hizmet satıyoruz ve borçlarını bize ihraç ediyorlar.
Bundan kim yararlanır?
- Bu, gelişmekte olan ülkelerden ihracat yapan şirketler ve hükümetler için faydalıdır, çünkü zayıf bir ulusal para birimi ucuz işgücü anlamına gelir.
- Bu, gelişmiş ülkelerin nüfusu, ithalatçı şirketleri ve hükümetleri için faydalıdır, çünkü hiçbir şey üretmeden yurtdışından daha gerçek ürünler satın alabilirler.
Kime kârlı değil?
- Gelişmekte olan ülkelerin nüfusu, bu şekilde olduğu gibi bu ülkelerin nüfuslarında da yoksullaşma meydana gelmektedir.
- Gelişmiş ülkelerdeki ihracatçı şirketler için: Gelişmiş ülkelerdeki işgücü çok pahalı.
Hangi sonuçlar çıkarılabilir?
Dünya ekonomisinde meydana gelen süreçleri önemli ölçüde etkileyemiyoruz, bu nedenle, bu soruna bir çözüm görülüyor: Rusya'daki duruma bağlı olmayan para birimleri, değerli metaller ve diğer varlıkları satın alarak tasarruflarınızı çeşitlendirmek gerekiyor. Ruslar, maaşlarını ruble olarak aldıkları için zaten büyük riskler taşıyorlar.
